jueves, 24 de julio de 2014

Este poema fue un parto en el agua, el 6 de este mes. Y es que a mí me viene la inspiración cuando menos oportuna es, y cuando menos utensilios tengo para registrarlo. Así que, tras los dolores y el alumbramiento, salí del Mediterráneo y me lo autoenvié por WhatsApp. No lo he compartido antes porque es el primero que escribo en mi lengua materna, y si lo paso a castellano para que lo entendáis todos se pierde el ritmo acentual y la rima aguda. Aun así, si alguien siente curiosidad, no tengo problema en hacer una traducción, si no literaria por completo, al menos no estrictamente literal. Qué paliza soy...



UTOPIA

On ets amor, meu amor,
Amor, que no t’he trobat?
potser disfrutar-te siga
trobar tres potes al gat
Amor, meu amor, on ets?
T’amagues a algun forat?
Amor, rosella menuda
Sufocada en un camp de blat…
Amor, dolçor que m’esquives,
Prova a tenir-me al costat,
Prova a provar-me, de prova;
Prova a provar-me, malgrat
Si em fas fugina jo em quede
Amb el cor assedegat.

Embrujhada